þriðjudagur, apríl 27, 2004
Lönd
Það eru 3 lönd sem mig langar til; Kúba, Belgía og Brasilía.
Kúba
Kostir: Kommúnismi, dansandi fólk úti á götum, bílar frá 1950 og vindlar.
Gallar: Viðskiptabann.
Belgía
Kostir: Bjór.
Gallar: Úrkynjuð franska.
Brasilía
Kostir: Gellur, salsa.
Gallar: Allt í rugli.
Kúba
Kostir: Kommúnismi, dansandi fólk úti á götum, bílar frá 1950 og vindlar.
Gallar: Viðskiptabann.
Belgía
Kostir: Bjór.
Gallar: Úrkynjuð franska.
Brasilía
Kostir: Gellur, salsa.
Gallar: Allt í rugli.
fimmtudagur, apríl 22, 2004
Landsins besti
Í dag var ég að pæla að sniðugt væri að vera landsins besti í einhverju. Þjóðin er lítil (Ísland er ekki lítið eins og sumir segja) og ég þarf bara að keppa við tæplega 300.000 manns. Þetta þyrfti ekki að vera verðlaunað, eins og á íþróttamóti einhvers konar, heldur bara almennt viðurkennt. Þá mætti smekkur manna ekki koma inn í málið; ég gæti t.d. varla verið færasti málari landsins vegna þess að stíll minn gæti ekki höfðað til allra. Best væri að vera frumkvöðull í einhverju, en það er ekki eins töff og að vera bestur í einhverju sem hefur verið í gangi í lengri tíma. Auðveldast væri þá að vera bestur í einhverju sem er talið ómerkilegt, eins og t.d. rammagerðarmaður eða eitthvað álíka. Það myndu kannski ekki margir vita af mér en ef einhverjum vantaði góðan ramma væri ég sá besti á svæðinu. Svo myndi ég koma einhvern tímann í Fólk með Sirrý og vera "recognized".
Hvað ber framtíðin í skauti sér?
Ég hef verið að pæla undanfarið hvort ég sé geðveikur. Þ.e.a.s. með geðklofa. Ástæðan fyrir því að ég er að pæla í þessu er sú að ég hef staðið mig sjálfan að því að vera að rökræða við sjálfan mig með setningum eins og: „Við vitum báðir að...“
Einnig finnst mér ég ekki þekkja mig sjálfan í speglinum, ég er stundum hálffeiminn við spegilmynd mína. En eins og flestir sem krufu Engla Alheimsins til mergjar í tímum hjá Þórey vita að það voru fyrstu merki geðklofa hjá aðalsögupersónu bókarinnar.
Síðan pæli ég í framtíðinni þegar fólk er að tala um mig. Það á eftir að tala um hvað ég var venjulegur strákur einu sinni og nú væri geðsjúkraheimili, fangelsi og Hlemmur griðarstaðir mínir. Ég væri útúrdópaður af geðlyfjum og einhverju fleiru og myndi varla þekkja neinn lengur. Svo þegar fólk gæfi mér fyrir strætó myndi það hugsa: Ég þekkti þennan áður en hann varð geðveikur... eða hvað?
Einnig finnst mér ég ekki þekkja mig sjálfan í speglinum, ég er stundum hálffeiminn við spegilmynd mína. En eins og flestir sem krufu Engla Alheimsins til mergjar í tímum hjá Þórey vita að það voru fyrstu merki geðklofa hjá aðalsögupersónu bókarinnar.
Síðan pæli ég í framtíðinni þegar fólk er að tala um mig. Það á eftir að tala um hvað ég var venjulegur strákur einu sinni og nú væri geðsjúkraheimili, fangelsi og Hlemmur griðarstaðir mínir. Ég væri útúrdópaður af geðlyfjum og einhverju fleiru og myndi varla þekkja neinn lengur. Svo þegar fólk gæfi mér fyrir strætó myndi það hugsa: Ég þekkti þennan áður en hann varð geðveikur... eða hvað?
föstudagur, apríl 16, 2004
Nýr banner.
laugardagur, apríl 10, 2004
Nýr banner. Reyndar frekar óþægileg stærð á honum, enda var ég voðalega lítið að pæla þegar ég gerði hann, klukkan 6:44.
föstudagur, apríl 09, 2004
Mig langar í...
Þetta langar mig meira í en allt teið í Kína.
Ef einhver hefur minnsta grun um hvar svona er að finna væri unaður ef sá hinn sami léti mig vita.
Ef einhver hefur minnsta grun um hvar svona er að finna væri unaður ef sá hinn sami léti mig vita.
fimmtudagur, apríl 01, 2004